جامعهای که مرگ را کشت؛ راز عمر ۱۰۰ ساله مردم سنگاپور چیست؟
تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۲۳۵۸۳
سنگاپور جدیدترین «منطقه آبی» جهان است؛ مکانی که مردم در آن زندگی طولانیتر و سالمتری دارند. دان بوتنر، ابداعکننده اصطلاح «مناطق آبی»، کاوشگر و روزنامه نگار در نشریه نشنال جئوگرافی، به سیانبیسی گفت: «سنگاپور بالاترین امید به زندگی تعدیلشده براساس سلامت را در جهان دارد.»
آن طور که به نظر میرسد هر کاری که سنگاپور انجام داده است، در ایجاد طولانیترین و سالمترین زندگی در کره زمین مؤثر بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش جماران، «مناطق آبی» مکانهایی هستند که به طور سرانه، ۱۰ برابر بیشتر از ایالات متحده، جمعیت بالای صد سال دارند.
پنج منطقه آبی اصلی عبارتند از: ایکاریا (یونان)، اوکیناوا (ژاپن)، نیکویا (کاستاریکا)، ساردینیا (ایتالیا) و لوما لیندا (ایالات متحده)، اما سنگاپور در فهرست جدید بوتنر با عنوان «منطقه آبی ۲» قرار دارد.
در حالی که مناطق آبی اصلی به دلیل شرایط طبیعی به وجود آمدهاند، مناطق آبی ۲ ساخته دست بشر هستند.
بوتنر گفت: «مناطق آبی قدیمی در حال ناپدید شدن هستند و به نوعی آمریکایی شدهاند. مکانیزاسیون، جایگزین فعالیت بدنی میشود و تکنولوژی، مردم را از تعاملات رو در رو دور کرده است.»
سال ۲۰۰۴، بوتنر و همکارانش روی «مهندسی معکوس» طول عمر کار کردند. این تیم مناطقی از جهان را که مردم در آنها عمر طولانیتری داشتند شناسایی کردند، سپس تلاش کردند تا بفهمند چرا مردم در چنین جوامعی عمر طولانیتری دارند.
۹ راز طول عمر مردم سنگاپور چیست؟بوتنر و تیمش «۹ راز طول عمر» را شناسایی کردند، عوامل اصلی که نشان دهنده عادات سالمترین مردم جهان است که بیشترین طول عمر را دارند.
این ۹ اصل عبارتند از: حرکت طبیعی در زندگی روزمره؛ داشتن هدف؛ داشتن روتینهایی برای کاهش استرس؛ توقف غذا خوردن تا مرز ۸۰ درصد سیری؛ مصرف بیشتر غذاهای گیاهی؛ مصرف متوسط و منظم الکل؛ عضویت در یک جامعه؛ حفظ روابط نزدیک با عزیزان و احاطه شدن توسط افرادی با عادات سالم.
بوتنر قبلا گفته بود که سنگاپور یک «کانون طول عمر مهندسیشده» است.
در این گزارش برخی از محرکهای تندرستی که در چارچوب سیاستهای سنگاپور تعبیه شدهاند آورده شده است:
پیادهروی کنید، سوار وسایل نقلیه شخصی نشویددر حالی که مردم در بسیاری از نقاط جهان از جایی به جای دیگر رانندگی میکنند، اکثر سنگاپوریها پیاده میروند، البته این معمولاً به دلیل ضرورت است و نه به خاطر ورزش کردن.
بوتنر به سیانبیسی گفت: «به نظر من سنگاپور با مالیات بستن سنگین بر خودروها، بنزین و استفاده از جادهها ... و سپس سرمایهگذاری کلان در امکان پیادهروی، دوچرخهسواری و حملونقل عمومی، کار درخشانی انجام داده است.» او افزود: «این تصادفی نیست، این برنامهریزی بسیار خوبی است.»
برای خرید خودرو در سنگاپور، ابتدا باید مجوز مالکیت خودرو را دریافت کنید. این مجوز با عنوان گواهی مالکیت شناخته میشود و میتواند گرانتر از قیمت خود خودرو باشد. برای مقایسه، قیمت اعلام شده تویوتا کمری هیبرید در سنگاپور در مارس ۲۰۹ هزار و ۸۸۸ دلار سنگاپور (تقریباً ۱۵۵۸۰۰ دلار آمریکا) است. در ایالات متحده، این خودرو با قیمتی به مراتب پایینتر یعنی ۲۸ هزار و ۸۵۵ دلار به فروش میرسد.
حفظ روابط نزدیک با عزیزانتحقیقات نشان میدهد که افراد در مناطق آبی تمایل دارند به عزیزان خود اولویت دهند و آنها را در نزدیکی خود نگه دارند.
این موضوع در سیاست سنگاپور به نام «کمک هزینه مسکن مجاورتی» در نظر گفته شده که از نظر مالی افراد را تشویق میکند تا با والدین و فرزندان خود یا در نزدیکی آنها زندگی کنند.
بوتنر گفت: «برخلاف آمریکا که افراد مسن را در خانههای سالمندان نگهداری میکنیم، در سنگاپور، سالمندان با خانواده در ارتباط میمانند. اغلب اوقات، آنها از مراقبت بهتری از سوی خانواده برخوردار میشوند، بنابراین همه اینها باعث افزایش امید به زندگی افراد مسن میشود.»
حس تعلقتحقیقات نشان داده است که تعلق داشتن به یک جامعه مذهبی میتواند با افزایش طول عمر مرتبط باشد.
به گفته دن بوتنر، «تنها پنج نفر از ۲۶۳ نفری که ما با آنها مصاحبه کردیم که عمرشان به صد سال رسیده بود، به هیچ جامعه مذهبی تعلق نداشتند.» او در ادامه میگوید: «تحقیقات نشان میدهند که شرکت در مراسمهای مذهبی چهار بار در ماه میتواند ۴ تا ۱۴ سال به امید به زندگی اضافه کند.»
طبق گزارش مرکز تحقیقات پیو، تقریباً ۸۰ درصد از بزرگسالان سنگاپوری دارای وابستگی مذهبی هستند. همچنین، یک مطالعهدیگر این مرکز در سال ۲۰۱۴ نشان داد که سنگاپور، متنوعترین کشور از نظر مذهبی در جهان رتبه بندی شده است.
انتخاب عادات سالمبه گفته بوتنر، سنگاپور در «ارزانتر و در دسترستر کردن غذای سالم نسبت به فستفود» عملکرد خوبی داشته است. این کشور برای تشویق رستورانها و غذاخوریها به ارائه گزینههای سالمتر، مشوقهایی در نظر گرفته است.
شورای ارتقای سلامت، گزینههای سالمتر مانند برنج قهوهای و غلات سبوسدار را ترویج میکند. وزارت بهداشت هم سیستمی برای برچسبگذاری راهاندازی کرده است که به ساکنان نشان میدهد کدام غرفههای غذا، گزینههای سالمتری دارند.
بوتنر میگوید سنگاپور سیگار کشیدن را «سخت، غیرجذاب و گران» کرده است. او ادامه میدهد: «سنگاپور با طراحی پاکتهای سیگار و آن تصاویر سرطان دهان، عملکرد خوبی داشته است... آنها از اولین کشورهایی بودند که بر سیگار مالیات بستند.»
دسترسی به مراقبتهای بهداشتیسنگاپوریها از بیمه سلامت همگانی برخوردار هستند، به این معنی که ساکنان به مراقبتهای پزشکی باکیفیت، از جمله خدمات بهداشتی مانند پیشگیری، درمان، توانبخشی و مراقبتهای تسکینی دسترسی دارند. دولت برای ایجاد سیاستهایی که هزینههای مراقبتهای بهداشتی را یارانه میدهد، تلاش کرده است.
بوتنر گفت: «در آمریکا، مراقبتهای بهداشتی بسیار گران و در ایجاد سلامتی ناکارآمد است، زیرا اولویتهای سیاستگذاری بر مسائل اقتصادی استوار است.»
قوانین سختگیرانهسنگاپور به قوانین سختگیرانهاش معروف است. ممنوعیت آدامس جویدن یا جریمههای سنگین برای غذا خوردن در وسایل نقلیه عمومی، نمونههای رایج آن هستند.
با این حال، این کشور همچنین به شدت در مورد سختگیریهای استفاده از اسلحه و مواد مخدر شهرت دارد. هرگونه تخلفی در مورد این موارد میتواند منجر به حبس، مجازات یا اعدام شود.
بوتنر گفت: «این واقعیت که اسلحه در سنگاپور غیرقانونی است از نظر امید به زندگی، سیاست بسیار هوشمندانهای است. در ایالات متحده، ما هر ساله حدود ۵۵ هزار نفر را بر اثر مرگ با اسلحه از دست میدهیم، در حالی که سنگاپور، حدود سه نفر را از دست میدهد.»
او افزود: «قوانین سختگیرانه در مورد مواد مخدر مطرح است. ایالات متحده سال گذشته بیش از صد هزار نفر را بر اثر مصرف مواد مخدر از دست داد، اما این رقم در سنگاپور حدود ۲۰ نفر بود.»
کانال عصر ایران در تلگراممنبع: عصر ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۲۳۵۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رضایت حاکمیت به پوشش زنان ۲۰ سال پیش | همان بدحجابانی که کافر بودند!
عباس عبدی در یادداشتی با عنوان «پیشبینی دو دانشآموز» در روزنامه اعتماد نوشت:
اخیرا یک فیلم کوتاه یک دقیقهای بازنشر شده که دو دختر خانم دبیرستانی به مدت یک دقیقه درباره فشارهای اجتماعی نسبت به دختران حرف میزنند. این فیلم تولید سال ۱۳۸۲، یعنی ۲۱ سال پیش است. هر دو دختر خانم که حدود ۱۵ تا ۱۷ساله هستند با حجاب و مقنعه کامل و روپوش مدرسه بدون ذرهای آرایش به خوبی و مسلط حرف میزنند. آنان فشارهای اجتماعی را به خوبی به فنر تمثیل میکنند. جامعه را متحول میدانند که اگر فشار نباشد مردم خود را تطبیق میدهند. ولی اگر جلوی این فنر گرفته و فشرده شود، به جایی میرسد که دیگر، توان حفظ آن را ندارند و یک باره فنر باز میشود.
آنان قاعدهای را با زبانی ساده توضیح میدهند که «مردم از آنچه منع میشوند به آن حریصتر میشوند.» سپس شرح میدهند که چرا مردم به سوی تبلیغات ماهوارهای میروند. اینها عین جملات آن دو دختر خانم نبود ولی مضمون دقیق آنها است. ای کاش میدانستیم که اکنون آنها کجا هستند؟ چه پوششی دارند؟ چه تفکری دارند؟ و آیا همچنان با همان آرامش و متانت سخن میگویند یا به افرادی عصبی تبدیل شدهاند؟
پس از رها شدن این فنر در سال ۱۴۰۱ چه رفتاری از خود نشان دادهاند؟ اکنون نمیدانیم که آن دو دختر خانم چه وضعی دارند ولی از روی موارد مشابه فراوان آنها که در دور و نزدیک میبینیم، میتوانیم بگوییم که سرنوشت آن نسل به کجا رسیده است؟ آنان متولدین دهه ۱۳۶۰ بودند که اواخر جنگ به دنیا آمدند. در دوره اصلاحات به بلوغ رسیدند. ولی هیچ کس وقعی به سخنان بدیهی آنان نداد.
آنان در آن مقطع زمانی دانشآموزانی عادی بودند؛ نه مدرک دانشگاهی داشتند و نه تجربه عمیق سیاسی و اجتماعی، ولی با همان چند سالی که در متن جامعه حضور داشتند، به صورت شهودی و حسی متوجه شده بودند که تحت فشار اجتماعی هستند. آنان چنین میاندیشیدند که تحت فشارند که چگونه فکر کنند، چه بپوشند، کجا بروند، کجا نروند و… و این را حس میکردند، که این فشارها در حال افزایش است و میدانستند که به جایی خواهد رسید که دیگر سیاستمداران و پدرخواندههای جامعه قادر به نگهداری این فنر در حالت فشرده شده نخواهند شد، خسته میشوند و دیر یا زود این فنر رها خواهد شد، و آنگاه باطن جامعه آشکار میشود. باطنی که شاید در یک فرآیند طبیعی و متعارف به گونه دیگری ظاهر شود.
امروز حکومت به پوششی از زنان رضایت میدهد که ۲۰ سال پیش آن را کفر ابلیس میدانست. ولی رسیدن به این پوشش با هزینههای زیاد برای دو طرف بوده، و هنوز هم معلوم نیست که چند سال بعد به کجا برسد؟
این نسل اعم از دختر و پسر و البته دختران بیشتر، نادیده گرفته شدند ولی کسی توان حذف آنان را نداشت و ندارد به همین علت در فردای برداشتن اهرم از روی فنر، به میدانی پرتاب میشوند که خواسته خودشان نبوده است.
پرسش این است که چرا گوش شنوا و ساز و کاری مناسب برای شنیدن آن نجواهای آرام وجود نداشت تا با بحران ۱۴۰۱ مواجه نشویم؟